مخفف "Code Division Multiple Access." CDMA یک فناوری انتقال بی سیم است که در طول جنگ جهانی دوم توسط متحدان انگلیسی برای جلوگیری از پارازیت انتقال آنها توسعه یافت. پس از پایان جنگ، کوالکام این فناوری را به ثبت رساند و آن را به عنوان یک فناوری سلولی دیجیتال به صورت تجاری در دسترس قرار داد. اکنون CDMA یک روش ارتباطی محبوب است که توسط بسیاری از شرکت‌های تلفن همراه استفاده می‌شود.
برخلاف فناوری‌های GSM و TDMA، CDMA در کل محدوده فرکانس موجود ارسال می‌کند. فرکانس خاصی را به هر کاربر در شبکه ارتباطی اختصاص نمی دهد. این روش که مالتی پلکس نام دارد، همان چیزی است که در طول جنگ جهانی دوم پارازیت ارسال ها را دشوار می کرد. از آنجایی که CDMA محدوده فرکانس هر کاربر را محدود نمی کند، پهنای باند (Bandwidth) بیشتری در دسترس است. این به کاربران بیشتری اجازه می دهد تا در یک شبکه در یک زمان ارتباط برقرار کنند تا زمانی که به هر کاربر یک محدوده فرکانس مشخص اختصاص داده شود.
از آنجایی که CDMA یک فناوری دیجیتال (Digital) است، سیگنال های صوتی آنالوگ باید دیجیتالی کردن (Digitize) قبل از انتقال در شبکه. CDMA توسط ارتباطات بی سیم 2G و 3G استفاده می شود و معمولاً در محدوده فرکانس 800 مگاهرتز تا 1.9 گیگاهرتز کار می کند.
تعریف دسترسی چندگانه تقسیم کد (CDMA) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف دسترسی چندگانه تقسیم کد (CDMA) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.