تایپ‌فیس مجموعه‌ای از حروف، اعداد، نشانه‌های نگارشی و سایر شخصیت (Character) - با همان طرح است. یک فونت منفرد ممکن است دارای تغییرات زیادی در اندازه، وزن، عرض و شیب (یا ایتالیک) باشد. هر یک از این گونه‌های یک تایپ‌فیس به عنوان فونت (Font) شناخته می‌شوند.
اکثر سیستم عامل (Operating System) دارای ده‌ها تایپ‌فیس از پیش نصب شده‌اند که به کاربران امکان انتخاب طراحی زیادی می‌دهد. واژه پرداز (Word Processor) و برنامه های طراحی گرافیکی به کاربر این امکان را می دهند که از هر فونت نصب شده برای متن استفاده کند. تغییر حروف، ظاهر و احساس یک بلوک متن را تغییر می‌دهد و به آن یک کلاسیک، معاصر یا ظاهر بازیگوش. برخی از تایپ‌ها برای قطعات طولانی‌تر متن بهتر عمل می‌کنند، در حالی که برخی دیگر برای بلوک‌های کوتاه‌تر مانند عنوان، سرفصل و زیرنویس مناسب‌تر هستند.
تایپ‌فیس‌های بی‌شماری وجود دارد که کاربر می‌تواند روی رایانه خود نصب کند، که می‌تواند از یک دسته تنظیمات یا برنامه Font Book مدیریت می شود. بیشتر تایپ‌فیس‌ها مجموعه‌ای از چندین فایل هستند، یکی برای هر یک از فونت‌های آن. برای مثال، یک نسخه از Times New Roman ممکن است هر کدام یک فایل فونت برای متن معمولی داشته باشد، italic، bold ، و مورب های پررنگ; یک نسخه حرفه ای از Helvetica برای طراحان گرافیک ممکن است یک سری فایل فونت برای وزن های مختلف حروف، از بسیار نازک تا extra-bold.
اکثر حروف چاپی بر اساس برخی از طراحی های مهم به یکی از چندین سبک طبقه بندی می شوند. عناصر. پنج سبک متداول عبارتند از serif، sans serif، script، monospaced و display، که سرف و sans serif اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند.
تایپ‌فیس‌های سریف شامل سری‌هایی در فرم‌های حروف هستند. سریف یک خط یا جزئیات کوچک در انتهای یک ضربه بزرگتر است، مانند پاها در پایین حرف M. آنها اغلب برای متن بدن استفاده می شوند، زیرا سریف ها به هدایت چشم از یک حرف به حرف دیگر کمک می کنند و اغلب هم هستند. در اندازه های کوچک خواناتر است. Times New Roman، Palatino و Baskerville سه تایپ سریف رایج هستند.
تایپ‌های Sans-serif فاقد سریف هستند. فرم‌های حروف کمی جغرافیایی‌تر هستند، با استعداد کمتری نسبت به آنهایی که سریف دارند. در حالی که عموماً برای بلوک‌های کوتاه‌تر متن مانند عناوین، سرفصل‌ها و شرح‌ها محفوظ است، برخی از حروف بدون سری برای خوانایی در متن اصلی و همچنین حروف سرف طراحی شده‌اند. Helvetica، Arial، و Verdana برخی از حروف sans-serif رایج هستند.
کلاس‌های دیگر حروف هنوز هم اغلب استفاده می‌شوند، اما نه برای متن اصلی. حروف اسکریپت از دستخط یا خوشنویسی تقلید می کند. حروف تک‌فاصله در تمام حروف به طور مساوی قرار می‌گیرد. از آنجایی که حروف به طور منظم در ستون ها ردیف می شوند، حروف تک فاصله توسط توسعه دهنده (Developer) هنگام نوشتن کد منبع (Source Code) استفاده می شود. فونت های نمایشی برای سرفصل ها و عنوان ها ایده آل هستند، اغلب دارای عناصر طراحی هستند که خواندن آنها را در اندازه های کوچک دشوار می کند.
تعریف تایپ فیس (Typeface) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف تایپ فیس (Typeface) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.