مخفف "Master Boot Record" است. MBR بخش کوچکی از هارد دیسک (Hard Disk) یا دستگاه ذخیره سازی (Storage Device) دیگر است که حاوی اطلاعات مربوط به دیسک است. در بخش بوت (Boot Sector) قرار دارد و دیسک پارتیشن (Partition) و همچنین کد مورد استفاده برای شروع دنباله بوت (Boot Sequence) را تعریف می کند.
چندین وجود دارد. انواع MBR ها، اما اندازه همه آنها 512 بایت (Byte) است و شامل یک جدول پارتیشن و کد بوت استرپ است. رکوردهای بوت اصلی مدرن ممکن است حاوی امضاهای دیسک، مهرهای زمانی و سایر اطلاعات قالب بندی دیسک باشند. علاوه بر این، در حالی که MBR های اولیه فقط از چهار پارتیشن پشتیبانی می کردند، نسخه های جدیدتر می توانند تا شانزده پارتیشن را پشتیبانی کنند. با این حال، تمام رکوردهای بوت اصلی به 512 بایت محدود می شوند، به این معنی که آنها فقط می توانند تا دو ترابایت (Terabyte) داده را آدرس دهی کنند. بنابراین، دیسک هایی که قالب (Format) از MBR استفاده می کنند به 2 ترابایت فضای دیسک قابل استفاده محدود می شوند.
رکورد اصلی بوت اولین بار توسط رایانه های سازگار سیستم عامل دیسک (DOS) در سال 1983 استفاده شد. و روش استاندارد برای فرمت دیسک های DOS برای بیش از دو دهه بود. با این حال، اکثر دیسک‌های سخت اکنون از جدول پارتیشن شناسه منحصر به فرد جهانی (GUID) (GPT) استفاده می‌کنند که با چندین سیستم عامل سازگار است و محدودیت 2 ترابایتی ندارد.
توجه: در صورت لزوم، یک رکورد اصلی بوت را می توان به جدول پارتیشن GUID برای سازگاری با عقب اضافه کرد.
تعریف رکورد اصلی بوت (MBR) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف رکورد اصلی بوت (MBR) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.