یک بایت یک واحد اندازه گیری داده است که شامل هشت بیت (Bit) یا مجموعه ای از هشت صفر و یک است. یک بایت را می توان برای نشان دادن 28 یا 256 مقدار مختلف استفاده کرد.
بایت در ابتدا برای ذخیره یک شخصیت (Character) ایجاد شد زیرا 256 مقدار کافی است. برای نشان دادن تمام حروف کوچک و بزرگ، اعداد و نمادها در زبان های غربی. با این حال، از آنجایی که برخی از زبان ها بیش از 256 کاراکتر دارند، استانداردهای رمزگذاری کاراکتر (Character Encoding) مدرن، مانند فرمت تبدیل یونیکد (UTF)، از دو بایت یا 16 بیت برای هر کاراکتر استفاده می کنند. با دو بایت، می توان 216 یا 65536 مقدار را نشان داد.
یک فایل متن ساده (Plain Text) کوچک ممکن است فقط حاوی چند بایت داده باشد. با این حال، بسیاری از سیستم فایل (File System) دارای حداقل اندازه خوشه (Cluster) 4 کیلوبایت هستند، به این معنی که هر فایل (File) حداقل به 4 کیلوبایت فضای دیسک نیاز دارد. بنابراین، بایت ها بیشتر برای اندازه گیری داده های خاص در یک فایل به جای خود فایل ها استفاده می شوند. اندازه فایل های بزرگ ممکن است در مگابایت اندازه گیری شود، در حالی که ظرفیت ذخیره سازی داده ها اغلب با گیگابایت (Gigabyte) یا ترابایت (Terabyte) اندازه گیری می شود.
نکته:یک کیبی بایت (Kibibyte) شامل 1024 بایت است. یک مبی بایت (Mebibyte) حاوی 1024 x 1024 یا 1048576 بایت است.
تعریف بایت (Byte) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف بایت (Byte) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.