مخفف "High Dynamic Range." HDR فناوری است که محدوده رنگ و کنتراست را در یک تصویر دیجیتال (Digital) بهبود می بخشد. ممکن است هم برای عکس‌ها و هم برای ویدیوها استفاده شود، اگرچه پیاده‌سازی‌ها متفاوت است.
یک عکس HDR ایجاد می‌شود که همزمان چندین عکس با نوردهی‌های مختلف می‌گیرد. به جای گرفتن یک عکس، دوربین با استفاده از مقادیر نوردهی مختلف، سه یا چند عکس را به ترتیب سریع می گیرد. برای مثال، یک دوربین دیجیتال (Digital Camera) ممکن است یک عکس با تنظیم نوردهی -1، یکی با نوردهی پیش‌فرض (خودکار) و یکی با تنظیم نوردهی 1+ بگیرد. سپس دوربین (یا گوشی هوشمند (Smartphone)) عکس‌ها را برای ایجاد یک تصویر واحد ترکیب می‌کند.
پردازش تصویر HDR هنگام عکس‌برداری از صحنه‌هایی با کنتراست بالا مفید است. به عنوان مثال، اگر در طول یک روز آفتابی جلوی پنجره می‌ایستید، نور پس‌زمینه ممکن است باعث شود نوردهی خودکار خیلی کم شود و چهره‌تان تیره به نظر برسد. اگر نوردهی را طوری تنظیم کنید که چهره خود را روشن کند، پنجره بیش از حد روشن می شود - احتمالاً کاملاً سفید. با ترکیب نوردهی های متعدد، می توان این سطوح را به طور میانگین محاسبه کرد، و به شما اجازه می دهد در عکس قابل مشاهده باشد و در عین حال نور پشت سر خود را بیش از حد نوردهی نکنید.
بسیاری از دوربین های دیجیتال و گوشی های هوشمند، مانند آیفون (iPhone)، یک گزینه HDR داشته باشید. اغلب می‌توانید از بین سه تنظیمات مختلف HDR انتخاب کنید: خاموش، روشن یا خودکار، که فقط در موقعیت‌های با کنتراست بالا عکس HDR می‌گیرد. اکثر دوربین‌ها همزمان یک عکس معمولی می‌گیرند، بنابراین می‌توانید برای هر تصویر HDR ثبت‌شده، بین HDR یا عکس معمولی یکی را انتخاب کنید.
ویدئوی HDR در تصویر گرفته شده است. روشی مشابه عکس HDR. هر صحنه با نوردهی های مختلف (یا تنظیمات ISO متفاوت) به طور همزمان ضبط می شود. این صحنه ها برای ایجاد یک ضبط واحد با هم ترکیب می شوند. این معمولاً منجر به یک ویدیوی روشن‌تر می‌شود، اگرچه می‌تواند جلوه‌ای خاکستری نیز ایجاد کند که ممکن است غیر واقعی به نظر برسد. به همین دلیل، ضبط‌های HDR اغلب قبل از انتشار در مراحل پس از تولید اصلاح می‌شوند.
برای نمایش صحیح ویدیوهای HDR، دستگاه خروجی (Output Device) (مانند تلویزیون یا رایانه مانیتور (Monitor)) همچنین باید از HDR پشتیبانی کند. برای مثال، یک تلویزیون با قابلیت HDR باید از استانداردهای خروجی ویدیویی خاصی پشتیبانی کند. اینها شامل رنگهای 10 بیتی و حداقل 90 درصد فضای رنگی DCI-P3 است، طیفی از رنگهای قرمز سبز آبی (RGB) که توسط صنعت فیلم آمریکا تعریف شده است. یک صفحه نمایش HDR همچنین باید از فرمت های HDR خاصی مانند HDR10، Dolby Vision و Hybrid Log Gamma (HLG) پشتیبانی کند. اکثر تلویزیون‌های HDR از همه این استانداردها پشتیبانی می‌کنند و می‌توانند با استفاده از سیستم عامل (Firmware) به‌روزرسانی‌هایی که می‌توانند دانلود (Download) از اینترنت باشند، به‌روزرسانی شوند.
تعریف محدوده دینامیکی بالا (HDR) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف محدوده دینامیکی بالا (HDR) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.