مخفف "High Definition" است. HD هر ویدیویی را با ویدیوی وضوح (Resolution) بیشتر از کیفیت استاندارد (SD) توصیف میکند. در حالی که "با وضوح بالا" دامنه وسیعی دارد، می تواند به وضوح HD خاص نیز اشاره کند، مانند 1920x1080 پیکسل (Pixel).
قبل از معرفی تلویزیون با کیفیت بالا (HDTV) در در اواخر دهه 1990، رایجترین وضوحهای ویدئویی 640x480 (NTSC) و 720x576 (PAL و SECAM) بودند. فرمت NTSC (کمیته استانداردهای تلویزیون ملی) در ایالات متحده و ژاپن استاندارد بود، در حالی که اروپا و سایر نقاط جهان از PAL (خط متناوب فاز) یا SECAM (رنگ و حافظه متوالی) استفاده می کردند. این رزولوشنها تنها پس از معرفی «با کیفیت بالا» (HD) به عنوان «با کیفیت استاندارد» (SD) شناخته شدند.
زمانی که دستگاههای HD برای اولین بار وارد بازار شدند، سه نسخه استاندارد وجود داشت:
< ol>از آنجایی که "HD" به وضوح بالاتر از تعریف استاندارد اشاره دارد، وضوحهای بالاتری مانند فور کی (4K)
تعریف کیفیت بالا (HD) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف کیفیت بالا (HD) دارید یا میخواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.