مخفف "Digital Varsatile Disc." دی وی دی نوعی رسانه نوری (Optical Media) است که برای ذخیره داده دیجیتال (Digital) استفاده می شود. اندازه یک دیسک فشرده (CD) است اما گنجایش فضای ذخیره (Storage Capacity) بزرگتر دارد. برخی از دی وی دی ها به طور خاص برای پخش ویدئو فرمت شده اند، در حالی که برخی دیگر ممکن است حاوی انواع مختلفی از داده (Data) باشند، مانند نرم افزار (Software) برنامه ها و فایل های کامپیوتری.
"DVD-" اصلی فرمت ویدئو" در سال 1995 توسط کنسرسیومی از شرکت های الکترونیکی از جمله سونی، پاناسونیک، توشیبا و فیلیپس استاندارد شد. چندین پیشرفت را نسبت به نوارهای آنالوگ (Analog) VHS ارائه کرد، از جمله ویدیو با کیفیت بالاتر، نسبت‌های صفحه عریض، منوهای سفارشی و نشانگرهای فصل، که به شما امکان می‌دهد به بخش‌های مختلف یک ویدیو بروید. همچنین دی وی دی ها را می توان به صورت مکرر و بدون کاهش کیفیت ویدیو تماشا کرد و البته نیازی به بازگردانی هم ندارد. یک DVD ویدیویی استاندارد می تواند 4.7 گیگابایت داده را ذخیره کند، که برای نگهداری بیش از 2 ساعت ویدیو با کیفیت 720p وضوح (Resolution) با استفاده از فشرده سازی گروه کارشناسان تصویر متحرک (MPEG) کافی است.
DVD ها هستند. همچنین برای توزیع نرم افزار برنامه (Program) استفاده می شود. از آنجایی که برخی برنامه کاربردی (Application) و سایر نرم افزارها (مانند مجموعه های کلیپ آرت (Clip Art)) برای قرار دادن روی یک سی دی 700 مگابایتی بسیار بزرگ هستند، دی وی دی ها راهی برای توزیع برنامه های بزرگ بر روی یک دیسک فراهم می کنند. دی وی دی های قابل نوشتن همچنین راهی برای ذخیره تعداد زیادی فایل و داده پشتیبان گیری (Backup) فراهم می کنند. فرمت های DVD قابل نوشتن عبارتند از دیسک همه کاره دیجیتال قابل ضبط (DVD-R)، دیسک همه کاره دیجیتال قابل ضبط (DVD R)، دیسک همه کاره دیجیتال قابل بازنویسی (DVD-RW)، دیسک همه کاره دیجیتال قابل بازنویسی (DVD RW) و دیسک همه کاره دیجیتالی حافظه دسترسی تصادفی (DVD-RAM). در حالی که فرمت‌های مختلف DVD قابل نوشتن باعث سردرگمی و مشکلات ناسازگاری زیادی در اوایل دهه 2000 شد، اکثر درایوهای DVD اکنون از همه فرمت‌ها به جز DVD-RAM پشتیبانی می‌کنند.
یک DVD استاندارد می‌تواند 4.7 گیگابایت داده را در خود جای دهد، اما انواع مختلفی دارد. فرمت دی وی دی اصلی ظرفیت بیشتری دارد. به عنوان مثال، یک DVD دو لایه (که دارای دو لایه داده در یک طرف دیسک است) می تواند 8.5 گیگابایت داده را ذخیره کند. یک DVD دو طرفه می تواند 9.4 گیگابایت داده (4.7 x 2) را ذخیره کند. یک دی وی دی دو لایه و دو طرفه می تواند 17.1 گیگابایت داده را ذخیره کند. فرمت‌های با ظرفیت بزرگتر توسط اکثر پخش‌کننده‌های DVD مستقل (Standalone) پشتیبانی نمی‌شوند، اما می‌توان از آن‌ها با بسیاری از دی‌وی‌دی‌های مبتنی بر رایانه راندن (Drive) استفاده کرد.
تعریف دیجیتال چند منظوره دیسک (DVD) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف دیجیتال چند منظوره دیسک (DVD) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.