مخفف "زبان تعریف داده" است. DDL زبانی است که برای تعریف ساختارهای داده و اصلاح داده (Data) استفاده می شود. به عنوان مثال، دستورات DDL را می توان برای افزودن، حذف یا تغییر جدول (Table) در یک پایگاه داده (Database) استفاده کرد. DDL های مورد استفاده در برنامه های پایگاه داده زیرمجموعه ای از زبان پرس و جو ساختاریافته (SQL)، زبان پرس و جو ساخت یافته در نظر گرفته می شوند. با این حال، یک DDL ممکن است انواع دیگری از داده ها را نیز تعریف کند، مانند زبان نشانه گذاری توسعه پذیر (XML).
یک زبان تعریف داده دارای یک نحو (Syntax) از پیش تعریف شده برای توصیف داده است. به عنوان مثال، برای ساختن یک جدول جدید با استفاده از نحو SQL، از دستور CREATE استفاده می‌شود و به دنبال آن پارامترهایی برای نام جدول و تعاریف ستون (Column) وجود دارد. DDL همچنین می تواند نام هر ستون و نوع داده (Data Type) مرتبط را تعریف کند. هنگامی که یک جدول ایجاد می شود، می توان آن را با استفاده از دستور ALTER تغییر داد. اگر جدول دیگر مورد نیاز نباشد، می توان از دستور DROP برای حذف جدول استفاده کرد.
از آنجایی که DDL زیرمجموعه ای از SQL است، تمام دستورات SQL ممکن را شامل نمی شود. به عنوان مثال، دستوراتی مانند SELECT و INSERT بخشی از زبان دستکاری داده ها (DML) در نظر گرفته می شوند، در حالی که دستورات دسترسی مانند CONNECT و EXECUTE بخشی از زبان کنترل داده ها (DCL) هستند. زبان‌های DDL، DML و DCL شامل اکثر دستورات پشتیبانی شده توسط SQL هستند.
تعریف زبان تعریف داده (DDL) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف زبان تعریف داده (DDL) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.