نوع داده نوعی داده است. البته، این تعریف نسبتا دایره ای است، و همچنین چندان مفید نیست. بنابراین، تعریف بهتر از نوع داده، فرمت ذخیره‌سازی داده است که می‌تواند حاوی نوع یا محدوده‌ای از مقادیر خاص باشد.
وقتی برنامه‌های کامپیوتری داده‌ها را در متغیرها ذخیره می‌کنند، به هر متغیر باید یک نوع داده خاص اختصاص داده شود. برخی از انواع داده های رایج عبارتند از عدد صحیح (Integer)، نقطه شناور (Floating Point)، شخصیت (Character)، رشته (String) و آرایه (Array). آنها همچنین ممکن است انواع خاص تری باشند، مانند تاریخ ها، مهرهای زمانی، مقادیر بولی (Boolean) و قالب های varchar (نویسه های متغیر).
برخی از زبان های برنامه نویسی از برنامه نویس می خواهند که نوع داده را تعریف کند. یک متغیر قبل از انتساب مقدار به آن زبان های دیگر می توانند به طور خودکار نوع داده یک متغیر را زمانی که داده های اولیه در متغیر وارد می شود اختصاص دهند. به عنوان مثال، اگر متغیر "var1" با مقدار "1.25" ایجاد شود، متغیر به عنوان یک نوع داده ممیز شناور ایجاد می شود. اگر متغیر روی "Hello world!" تنظیم شود، به متغیر یک نوع داده رشته ای اختصاص داده می شود. اکثر زبان های برنامه نویسی به هر متغیر اجازه می دهند تا یک نوع داده را ذخیره کند. بنابراین، اگر نوع داده متغیر قبلاً روی یک عدد صحیح تنظیم شده باشد، اختصاص داده های رشته ای به متغیر ممکن است باعث شود که داده ها به یک فرمت عدد صحیح تبدیل شوند.
انواع داده نیز توسط پایگاه داده (Database)
تعریف نوع داده (Data Type) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف نوع داده (Data Type) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.