معمولاً به صورت خلاصه شده "CF"، Compact Flash نوعی حافظه فلش است. کارت‌های فلش فشرده بیشتر برای ذخیره‌سازی تصاویر در دوربین‌های دیجیتال استفاده می‌شوند، اما در دستگاه‌هایی مانند PDA و پخش‌کننده‌های موسیقی قابل حمل نیز استفاده می‌شوند.
دو نوع از کارت‌های Compact Flash وجود دارد که نام خلاقانه آنها "Type I" است. و "نوع دوم". کارت های نوع I 3.3 میلی متر ضخامت دارند، در حالی که نوع II 5 میلی متر ضخامت دارند. آی‌بی‌ام یک کارت «MicroDrive» می‌سازد که ابعادی مشابه کارت‌های CF نوع II دارد، اما به‌جای حافظه‌های فلش، از ساختار دیسک سخت واقعی استفاده می‌کند. کارت های فشرده فلش در ابتدا فقط می توانستند چند مگابایت داده را ذخیره کنند، اما اکنون می توانند چندین گیگابایت را ذخیره کنند. استاندارد جدید CF+ می تواند 137 گیگابایت داده را ذخیره کند. شما را نمی دانم، اما قبل از اینکه کارت را در جیبم بیندازم، به این فکر می کنم که از آن اطلاعات نسخه پشتیبان تهیه کنم.
تعریف فلش فشرده (Compact Flash) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف فلش فشرده (Compact Flash) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.