یک سیم‌کارت الکترونیکی، مخفف «سیم‌کارت جاسازی شده»، تراشه سیم‌کارت یا «کارت مدار مجتمع جهانی (UICC)» است که در دستگاه تلفن همراه جاسازی شده است. این عملکرد مشابه کارت ماژول شناسایی مشترک (SIM Card) را ارائه می دهد، اما قابل جابجایی نیست.
یک سیم (ماژول شناسایی مشترک) یک شماره منحصر به فرد است. که دستگاهی را در شبکه تلفن همراه شناسایی می کند. وقتی گوشی هوشمند (Smartphone)، تبلت (Tablet) یا دستگاه دیگری را در شبکه تلفن همراه فعال می‌کنید، ارائه‌دهنده تلفن همراه شماره سیم‌کارت را به حساب شما پیوند می‌دهد. هنگام فعال کردن تلفن هوشمند، شرکت تلفن همراه سیم‌کارت را به شماره تلفن همراه شما نیز مرتبط می‌کند.
برخلاف سیم‌کارت‌هایی که قابل جابجایی هستند و می‌توانند بین دستگاه‌ها جابه‌جا شوند، یک eSIM در سخت افزار دستگاه ادغام شده است. از آنجایی که سیم‌کارت‌های eSIM قابل حذف نیستند، قابل نوشتن هستند و می‌توان آنها را برای کار با ارائه‌دهندگان مختلف تلفن همراه دوباره برنامه‌ریزی کرد. آنها همچنین می‌توانند بیش از یک شماره سیم‌کارت را در یک زمان ذخیره کنند.
در زیر برخی از مزایای سیم‌کارت‌های الکترونیکی نسبت به سیم‌کارت‌های سنتی آورده شده است:
اولین گوشی‌های هوشمندی که از سیم‌کارت‌های الکترونیکی استفاده می‌کنند در حدود سال ۲۰۱۸ وارد بازار شدند. بسیاری از مدل‌های محبوب اکنون شامل تراشه‌های eSIM هستند. از آنجایی که سیم‌کارت‌های جاسازی‌شده فقط با ارائه‌دهندگان تلفن همراهی کار می‌کنند که از فناوری eSIM پشتیبانی می‌کنند، بسیاری از دستگاه‌های eSIM دارای یک اسلات سیم‌کارت فیزیکی هستند.
تعریف سیم کارت تعبیه شده (eSIM) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف سیم کارت تعبیه شده (eSIM) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.