کدنویسی مبتنی بر بلوک نوعی برنامه نویسی است که به جای ویرایشگر کشیدن و انداختن (Drag and Drop) از یک رابط بصری کد منبع (Source Code) استفاده می کند. با اتصال بلوک‌های مختلف، توسعه دهنده (Developer) مبتدی می‌تواند برنامه‌ها را بدون دانستن زبان برنامه نویسی (Programming Language) بنویسد.
بلوک‌های منفرد در یک پروژه کدگذاری مبتنی بر بلوک، دستوراتی مانند حرکت و turn، و بندهایی مانند when، while و if then. رشته ای از بلوک ها را می توان به یک یا چند شیء، مانند یک تصویر یا جن (Sprite) متصل کرد. به عنوان مثال، یک برنامه (Program) اصلی ممکن است یک گربه را نمایش دهد که گربه را به مرکز بوم می برد و با کلیک کردن، صدای "میو" را پخش می کند. این برنامه به سه بلوک زیر نیاز دارد که به شی cat متصل شده است.
برنامه‌های پیچیده‌تر شامل اسپرایت‌های متعددی هستند که با یکدیگر تعامل دارند. با بلوک‌های کافی، می‌توان انیمیشن‌های دقیق یا بازی‌های تعاملی ایجاد کرد.
کدنویسی مبتنی بر بلوک عمدتاً به عنوان یک ابزار یادگیری برای برنامه‌نویسان مبتدی استفاده می‌شود. مانع ورود کمتری دارد و مقدمه ای در دسترس برای توسعه نرم افزار فراهم می کند. برای بسیاری از دانش آموزان، کدگذاری مبتنی بر بلوک یک راه ساده و بصری برای یادگیری مفاهیم برنامه نویسی است.
تعریف کد نویسی مبتنی بر بلوک (Block-Based Coding) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف کد نویسی مبتنی بر بلوک (Block-Based Coding) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.