802.11a یک استاندارد موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) برای انتقال داده از طریق شبکه بي سيم (Wireless) است. از باند فرکانس (Frequency) 5 گیگاهرتز استفاده می کند و از نرخ انتقال داده 54 مگابیت در ثانیه (Mbps) یا 6.75 مگابایت (Megabyte) در ثانیه پشتیبانی می کند.
802.11a استاندارد در سال 1999 منتشر شد، تقریباً همزمان با استاندارد شبکه یازده بی (802.11b). در حالی که 802.11b فقط از سرعت انتقال داده 11 مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کرد، اکثر کارت های روتر (Router) و بي سيم (Wireless) در آن زمان با استفاده از استاندارد 802.11b ساخته می شدند. بنابراین، 802.11b برای چندین سال محبوبتر از 802.11a باقی ماند. در سال 2003، استاندارد شبکه یازده جی (802.11g) جایگزین هر دو استاندارد قبلی شد. 802.11g از نرخ انتقال تا 54 مگابیت در ثانیه (مانند 802.11a) پشتیبانی می کند، اما از همان باند 2.4 گیگاهرتز 802.11b استفاده می کند.
توجه: برای اینکه اتصال 802.11a کار کند، هر دستگاه روی شبکه بی سیم باید از استاندارد 802.11a پشتیبانی کند. به عنوان مثال، اگر یک ایستگاه پایه (Base Station) سیگنال 802.11a را پخش کند، فقط رایانه‌هایی با کارت‌های وای فای (Wi-Fi) که از 802.11a پشتیبانی می‌کنند می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند. در حالی که بسیاری از روترها با استانداردهای قدیمی‌تر سازگار هستند، برخی باید به صورت دستی پیکربندی شوند تا با دستگاه‌های قدیمی‌تر 802.11a و 802.11b کار کنند.
تعریف استاندارد شبکه یازده ای (802.11a) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف استاندارد شبکه یازده ای (802.11a) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.