یونیکد یک استاندارد جهانی رمزگذاری کاراکتر (Character Encoding) است. نحوه نمایش شخصیت (Character) فردی در فایل‌های متنی، صفحه وب (Webpage) و انواع دیگر سند (Document) را مشخص می‌کند.
بر خلاف کد استاندارد آمریکایی برای تبادل اطلاعات (ASCII)
چندین نوع رمزگذاری یونیکد وجود دارد، اگرچه فرمت تبدیل یونیکد (UTF) و UTF-16 رایج ترین هستند. UTF-8 به رمزگذاری کاراکتر استاندارد مورد استفاده در شبکه جهانی وب (WWW) تبدیل شده است و همچنین رمزگذاری پیش‌فرض است که توسط بسیاری از برنامه‌های نرم افزار (Software) استفاده می‌شود. در حالی که UTF-8 حداکثر چهار بایت در هر کاراکتر را پشتیبانی می کند، استفاده از چهار بایت برای نمایش کاراکترهای پرکاربرد ناکارآمد خواهد بود. بنابراین، UTF-8 تنها از یک بایت برای نمایش کاراکترهای رایج انگلیسی استفاده می کند. نویسه های اروپایی (لاتین)، عبری و عربی با دو بایت نشان داده می شوند، در حالی که سه بایت برای نویسه های چینی، ژاپنی، کره ای و سایر حروف آسیایی استفاده می شود. کاراکترهای یونیکد اضافی را می توان با چهار بایت نشان داد.
تعریف یونیکد (Unicode) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف یونیکد (Unicode) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.