مخفف "کنوانسیون نامگذاری جهانی یا کنوانسیون نامگذاری یکنواخت."
UNC یک قالب استاندارد برای نامگذاری و دسترسی به منابع مشترک در یک شبکه محلی است (شبکه محلی (LAN)). استفاده از آن به سیستم عامل (Operating System) که از UNC پشتیبانی می‌کند (مانند پنجره ها (Windows)) اجازه می‌دهد تا به آسانی مانند رایانه محلی به فایل‌ها و پوشه‌ها از طریق شبکه (Network) دسترسی داشته باشد. UNC می تواند انواع مختلفی از دستگاه ها را در شبکه شناسایی کند - رایانه ها، چاپگر (Printer)، اسکنر (Scanner)، ذخیره سازی متصل به شبکه (NAS) دستگاه ها، یا هر دستگاه دیگری که می تواند فایل ها را ذخیره و به اشتراک بگذارد.
یک مسیر UNC از سه عنصر تشکیل شده است: نام سرور (Server)، فهرست راهنما (Directory) مشترک، و نام فایل (Filename) که با اسلش‌های معکوس از هم جدا شده‌اند. یک UNC را می توان در هر جایی از سیستم عامل وارد کرد که مسیر فایل محلی برای دسترسی به یک منبع شبکه مشترک است.
یک UNC معمولی مسیر (Path) به صورت زیر ظاهر می شود:
< p>server-nameshared-directoryfilenameتعریف کنوانسیون نامگذاری جهانی (UNC) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف کنوانسیون نامگذاری جهانی (UNC) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.