بلندگوها یکی از رایج ترین دستگاه خروجی (Output Device)هایی هستند که در سیستم های کامپیوتری استفاده می شوند. برخی از بلندگوها برای کار خاص با رایانه طراحی شده اند، در حالی که برخی دیگر را می توان به هر نوع سیستم صوتی متصل کرد. صرف نظر از طراحی آنها، هدف بلندگوها تولید صدای خروجی (Output) است که توسط شنونده قابل شنیدن باشد.
بلندگوها مبدل هایی هستند که امواج الکترومغناطیسی را به امواج صوتی تبدیل می کنند. بلندگوها صدا ورودی (Input) را از دستگاهی مانند رایانه یا گیرنده صوتی دریافت می کنند. این ورودی ممکن است به شکل آنالوگ (Analog) یا دیجیتال (Digital) باشد. بلندگوهای آنالوگ به سادگی امواج الکترومغناطیسی آنالوگ را به امواج صوتی تقویت می کنند. از آنجایی که امواج صوتی به شکل آنالوگ تولید می شوند، بلندگوهای دیجیتال ابتدا باید ورودی دیجیتال را به سیگنال آنالوگ تبدیل کنند، سپس امواج صوتی را تولید کنند.
صدای تولید شده توسط بلندگوها بر اساس فرکانس و دامنه تعریف می شود. فرکانس تعیین می کند که زیر و بم صدا چقدر زیاد یا کم باشد. به عنوان مثال، صدای یک خواننده سوپرانو امواج صوتی با فرکانس بالا تولید می کند، در حالی که یک گیتار باس یا درام ضربه ای صداهایی را در محدوده فرکانس پایین تولید می کند. توانایی سیستم بلندگو در بازتولید دقیق فرکانس های صدا، نشانگر خوبی از شفافیت صدا است. بسیاری از بلندگوها شامل چندین مخروط بلندگو برای محدوده فرکانس های مختلف هستند که به تولید صداهای دقیق تر برای هر محدوده کمک می کند. بلندگوهای دو طرفه معمولا دارای یک توییتر و یک بلندگوی میان رده هستند، در حالی که بلندگوهای سه طرفه دارای توییتر، بلندگوی میان رده و ساب ووفر هستند.
دامنه یا بلندی صدا با تغییر در تعیین می شود. فشار هوا که توسط امواج صوتی بلندگوها ایجاد می شود. بنابراین، هنگامی که بلندگوهای خود را میل میل می کنید، در واقع فشار هوای امواج صوتی را که تولید می کنند افزایش می دهید. از آنجایی که سیگنال تولید شده توسط برخی منابع صوتی خیلی زیاد نیست (مانند کارت صدا (Sound Card) رایانه)، ممکن است نیاز باشد که توسط بلندگوها تقویت شود. بنابراین، بیشتر بلندگوهای خارجی کامپیوتر تقویت می شوند، به این معنی که از برق برای تقویت سیگنال استفاده می کنند. بلندگوهایی که می توانند ورودی صدا را تقویت کنند اغلب بلندگوهای فعال نامیده می شوند. معمولاً می‌توانید متوجه شوید که یک بلندگو دارای کنترل صدا است یا می‌توان آن را به پریز برق وصل کرد. به بلندگوهایی که تقویت داخلی ندارند اسپیکرهای غیرفعال می گویند. از آنجایی که این بلندگوها سیگنال صوتی را تقویت نمی کنند، به سطح بالایی از ورودی صوتی نیاز دارند که ممکن است توسط تقویت کننده صدا تولید شود.
بلندگوها معمولاً جفت هستند که به آنها امکان تولید صدای استریو را می دهد. این بدان معناست که بلندگوهای چپ و راست صدا را در دو کانال کاملا مجزا منتقل می کنند. با استفاده از دو بلندگو، موسیقی بسیار طبیعی تر به نظر می رسد زیرا گوش های ما به شنیدن همزمان صداها از چپ و راست عادت دارند. سیستم‌های فراگیر ممکن است شامل چهار تا هفت بلندگو (به‌علاوه یک ساب ووفر) باشد که تجربه واقعی‌تری را ایجاد می‌کند.
تعریف بلندگوها (Speakers) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف بلندگوها (Speakers) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.