حافظه ثانویه به دستگاه ذخیره سازی (Storage Device) اشاره دارد، مانند هارد دیسک (Hard Drive) و درایو حالت جامد (SSD). همچنین ممکن است به رسانه های ذخیره سازی قابل جابجایی مانند USB فلش درایو (Flash Drive)، دیسک فشرده (CD) و دیجیتال چند منظوره دیسک (DVD) اشاره داشته باشد.
بر خلاف حافظه اولیه (Primary Memory)
در حالی که حافظه ثانویه بسیار کندتر از حافظه اولیه است، معمولاً ارائه می‌کند. ظرفیت ذخیره سازی به مراتب بیشتر برای مثال، یک کامپیوتر ممکن است یک هارد دیسک ترابایت (Terabyte) داشته باشد، اما تنها 16 گیگابایت (Gigabyte) رم داشته باشد. این بدان معناست که رایانه تقریباً 64 برابر حافظه ثانویه بیشتری نسبت به حافظه اولیه دارد. علاوه بر این، حافظه ثانویه غیر فرار است، به این معنی که داده های خود را با یا بدون برق حفظ می کند. از طرف دیگر، رم در هنگام خاموش شدن یا راه اندازی مجدد رایانه پاک می شود. بنابراین، حافظه ثانویه برای ذخیره "داده های دائمی" مانند سیستم عامل (Operating System)، برنامه کاربردی (Application) و فایل های کاربر استفاده می شود.
توجه: حافظه ثانویه نیز ممکن است باشد. به نام "ذخیره ثانویه". با این حال، این اصطلاح کمی مبهم‌تر است، زیرا دستگاه‌های ذخیره‌سازی داخلی گاهی اوقات «دستگاه‌های ذخیره‌سازی اولیه» نیز نامیده می‌شوند.
تعریف حافظه ثانویه (Secondary Memory) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف حافظه ثانویه (Secondary Memory) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.