زمان اجرا به زمانی اشاره دارد که برنامه (Program) روی رایانه یا دستگاه اجرا می شود. در طول زمان اجرا، واحد پردازش مرکزی (CPU) رایانه دستورات موجود در برنامه زبان ماشین (Machine Language) را اجرا می کند. هنگامی که برای اولین بار برنامه ای را باز می کنید شروع می شود و سیستم عامل (Operating System) آن را به همراه هر کتابخانه اضافی یا فریمورک های خارجی که برنامه درخواست می کند در حافظه دسترسی تصادفی (RAM) بارگذاری می کند. زمان اجرا با بستن یا ترک برنامه به پایان می رسد و حافظه اختصاص داده شده به آن برای برنامه های دیگر در دسترس می شود.
در زمینه توسعه نرم افزار، کلمه "runtime" به محیط یک نرم افزار نیز اشاره دارد برنامه ای را برای اجرا طراحی می کند. محیط زمان اجرا شامل سیستم عامل و کتابخانه های کد مرتبط است. به عنوان مثال، برنامه‌هایی که در توسعه دهنده (Developer) اجرا می‌شوند، با فایل‌های کتابخانه پیوند شده پویا (پنجره ها (Windows)) تماس می‌گیرند تا عملکردهای استاندارد مختلف را اجرا کنند. محیط زمان اجرا همچنین ممکن است شامل برنامه های کتابخانه پیوند پویا (DLL) یا ماشین مجازی (Virtual Machine) باشد که برای اجرای برنامه ضروری است.
یک مترجم (Interpreter) یک خطا است یا < x>، زمانی که برنامه در حال اجراست اتفاق می افتد. این اصطلاح این خطاها را از خطاهایی که در حین کامپایل شدن برنامه رخ می دهد، مانند خطاهای خطای زمان اجرا (Runtime Error) و سایر خطاهای حشره (Bug)، متمایز می کند.
تعریف زمان اجرا (Runtime) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف زمان اجرا (Runtime) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.