میکروفون دستگاهی است که صدا را با تبدیل امواج صوتی به سیگنال الکتریکی ضبط میکند. این سیگنال می تواند به عنوان یک سیگنال آنالوگ (Analog) تقویت شود یا ممکن است به سیگنال دیجیتال (Digital) تبدیل شود، که می تواند توسط کامپیوتر (Computer) یا سایر دستگاه های صوتی دیجیتال پردازش شود.
در حالی که همه میکروفون ها (یا "میکروفون") عملکرد اصلی یکسانی را انجام می دهند، می توانند صدا را به روش های مختلف ضبط کنند. بنابراین، چندین کلاس از میکروفون ها وجود دارد. سه نوع متداول در زیر توضیح
داده شده است.
Dynamic - میکروفون های دینامیک پرکاربردترین میکروفون ها هستند. آنها طراحی ساده ای دارند که شامل آهنربایی است که توسط یک سیم پیچ فلزی پیچیده شده است. صفحه نازکی به نام دیافراگم در قسمت جلویی
آهنربا قرار می گیرد و ارتعاشات امواج صوتی را به سیم پیچ منتقل می کند. سیم پیچ سپس این ارتعاشات را به سیم های الکتریکی منتقل می کند که صدا را به عنوان یک سیگنال الکتریکی منتقل می کند. از آنجایی که
میکروفن‌های پویا از طراحی ساده‌ای استفاده می‌کنند، معمولاً بسیار بادوام هستند و نیازی به برق ندارند.
کندانسور - میکروفون‌های خازنی معمولاً برای اهداف ضبط صدا استفاده می‌شوند. آنها به دلیل حساسیت و پاسخ مسطح فرکانس (Frequency) خود شناخته شده اند. هر میکروفون خازنی شامل یک صفحه جلو (دیافراگم) و یک صفحه پشتی است که موازی با
صفحه جلویی است. هنگامی که امواج صوتی به دیافراگم برخورد می کند، لرزش دارد و فاصله بین دو صفحه را تغییر می دهد. این تغییر به عنوان یک سیگنال الکتریکی منتقل می شود. بر خلاف میکروفون های دینامیک،
کندانسورها به نیروی الکتریکی نیاز دارند. این جریان ممکن است توسط یک باتری داخلی تامین شود، اما اغلب به عنوان "فانتوم پاور" 48 ولتی از یک پیش تقویت کننده خارجی یا کنسول میکس تامین می شود.
میکروفون های ریبون - ریبون نیز به دلیل وفاداری بالا شناخته می شوند. آنها حاوی یک نوار نازک ساخته شده از آلومینیوم، دورالومینیم یا نانوفیلم هستند که در یک میدان مغناطیسی معلق هستند. امواج صوتی
ورودی باعث ارتعاش نوار می شود و ولتاژی متناسب با سرعت ارتعاش ایجاد می کند. این ولتاژ به عنوان یک سیگنال الکتریکی منتقل می شود. در حالی که میکروفون‌های نواری اولیه برای افزایش ولتاژ خروجی به
ترانسفورماتور نیاز داشتند، میکروفون‌های روبانی مدرن آهن‌رباهای بهبود یافته‌ای دارند که سیگنال قوی‌تری را ارائه می‌دهند - در برخی موارد حتی قوی‌تر از میکروفون‌های پویا. اگرچه میکروفون‌های نواری تا
حد زیادی با خازن‌ها جایگزین شده‌اند، مدل‌های متعددی هنوز تولید و استفاده می‌شوند.
میکروفون‌ها نه تنها در کلاس‌های مختلف عرضه می‌شوند، بلکه از انواع مختلفی از الگوهای جهت‌گیری برای عکس‌برداری استفاده می‌کنند. سمعی. برخی از میکروفون ها با یک "الگوی قطبی" طراحی شده اند، در حالی که
برخی دیگر سوئیچ هایی دارند که به شما امکان می دهد الگوی مناسب را برای یک هدف ضبط خاص انتخاب کنید. برخی از رایج ترین الگوها عبارتند از:
Cardioid - یک الگوی قلب یا لوبیا شکل که صدا را از یک جهت می گیرد. معمولاً برای ضبط آواز یا یک ساز استفاده می شود.
دو طرفه - الگوی شکل 8 که صدا را از دو جهت مجزا می گیرد. ممکن است برای رمزگذاری مجدد صدا از دو منبع مختلف یا برای گرفتن ریورب استفاده شود.
Omnidirectional - یک الگوی دایره ای که صدا را از همه جهات ضبط می کند. اغلب برای ضبط گروه‌هایی از خواننده‌ها یا صداهای محیط استفاده می‌شود.
نکته: میکروفون‌ها عمل مخالف بلندگوها (Speakers) را انجام می‌دهند که سیگنال‌های الکتریکی را به امواج
صوتی تبدیل میکند.
تعریف میکروفون (Microphone) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف میکروفون (Microphone) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.
