Keep-Alive یک هدر پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP) است که به وب سرور (Web Server) اجازه می‌دهد از یک اتصال واحد برای چندین درخواست از یک مرورگر اینترنت (Web Browser) استفاده کند. سرورهایی که HTTP/1 را اجرا می کنند، اغلب برای بهبود عملکرد سایت اینترنتی (Website)، نگه داشتن زنده را روشن می کنند. هدر keep-alive در HTTP/2 استفاده نمی شود زیرا رفتار پیش فرض (Default) HTTP/2 پروتکل (Protocol) است.
هنگامی که Keep-Alive فعال باشد در یک وب سرور، ارتباطات دائمی بین سرور و مشتریان (بازدید کنندگان وب سایت) ایجاد می کند. اتصال پروتکل کنترل انتقال (TCP) باز می ماند تا زمانی که بسته شود یا زمان آن تمام شود. از آنجایی که هر اتصال TCP باید یک فرآیند دست دادن (Handshake) را تکمیل کند، چندین اتصال زمان بارگذاری صفحه را افزایش می دهند. Keep-Alive راهی را برای مرورگرها فراهم می کند تا همه دارایی های صفحه وب، مانند تصاویر و فایل های دانلود (Download) را از طریق یک اتصال ورق سبک آبشاری (CSS) کنند.
مضرات Keep- Alive این است که به منابع سیستم (System Resources) بیشتری از وب سرور نیاز دارد. اگر وب‌سایت‌های روی سرور ترافیک زیادی دریافت کنند، ممکن است چندین – احتمالاً چندین هزار – اتصال دائمی در آن واحد باز شود. در نهایت، سرور ممکن است نتواند اتصالات جدید را مدیریت کند و پاسخگو نباشد. آپاچی دستورالعمل‌های زیر را برای جلوگیری از رسیدن سرورها به حداکثر ظرفیت ارائه می‌کند:
برای فعال کردن keep-alive در سرور آپاچی (Apache)، کد زیر را به فایل شامل سرور یا فایل () یک وب سایت خاص اضافه کنید:
تعریف زنده بمان (Keep-Alive) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف زنده بمان (Keep-Alive) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.