مخفف "Interprocess Communication." IPC یکی از ویژگی های سیستم عامل (Operating System) مدرن است که روند (Process) را قادر می سازد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. با اجازه دادن به فرآیندهای همزمان برای به اشتراک گذاری منابع سیستم (System Resources) کارآمد، عملکرد را بهبود می بخشد.
دو روش اصلی ارتباط بین فرآیندی اشتراک حافظه (Memory) و ارسال پیام هستند. اشتراک گذاری حافظه شامل ارتباط غیرمستقیم است زیرا سیستم عامل استفاده و تخصیص حافظه دسترسی تصادفی (RAM) را مدیریت می کند. ارسال پیام به ارتباط فعال بین فرآیندها نیاز دارد. به عنوان مثال، یک فرآیند ممکن است درخواست دسترسی انحصاری به یک منبع خاص، مانند فایل (File) را از یک فرآیند دیگر داشته باشد. ارسال پیام یک روش موثر برای اطمینان از اینکه دو برنامه به طور همزمان به یک بلوک از داده ها دسترسی ندارند، است.
در زیر برخی از روش های رایج استفاده سیستم عامل از ارتباطات بین فرآیندی آورده شده است: p>
تعریف ارتباطات بین فرآیندی (IPC) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف ارتباطات بین فرآیندی (IPC) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.