یکولایزر یا "EQ" یک ابزار مهندسی صدا است که خروجی (Output) فرکانس (Frequency) های مختلف را تنظیم می کند. این امکان را به شما می دهد تا سطوح محدوده فرکانس خاصی را کاهش داده یا افزایش دهید و کنترل دقیق تری بر میزان صدا ارائه می دهد. برای مثال، یک EQ به شما امکان می‌دهد فرکانس‌های «باس» پایین را تقویت کنید، در حالی که بر صداهای در محدوده «تریبل» متوسط یا بالا تأثیری نمی‌گذارد.
هر دو سخت افزار (Hardware) و نرم افزار (Software) اکولایزرها در دسترس هستند. یک EQ سخت افزاری دارای دستگیره ها یا لغزنده های فیزیکی است و سیگنال های صوتی آنالوگ (Analog) را با استفاده از مدار داخلی پردازش می کند. یک نرم افزار EQ با موس (Mouse) یا صفحه کلید کنترل می شود و صدای دیجیتال (Digital) را از طریق رایانه پردازش می کند.
چندین نوع اکولایزر وجود دارد، اما رایج ترین آنها گرافیکی و پارامتریک.
متداول ترین و شناخته شده ترین اکولایزر گرافیکی EQ است. این شامل لغزنده هایی است که به شما امکان می دهد فرکانس های خاصی را کاهش یا تقویت کنید. یک EQ گرافیکی معمولی ممکن است از 3 تا 31 باند داشته باشد. هر چه باندها بیشتر باشد، کنترل دانه بندی بیشتری دارد. برای مثال، یک EQ 3 باندی ساده ممکن است دارای لغزنده های "باس"، "میان" و "تریبل" باشد. یک EQ 7 باند ممکن است دارای لغزنده‌هایی برای فرکانس‌های خاص مانند 50 هرتز، 120 هرتز، 300 هرتز، 800 هرتز، 2 کیلوهرتز، 5 کیلوهرتز و 12 کیلوهرتز باشد.
برخی از EQ ممکن است فقط یک خروجی ارائه دهند. محدوده +/- 6 دسی بل، در حالی که برخی دیگر به شما امکان می دهند سطح را تا بیش از 20 دسی بل کاهش یا افزایش دهید. افزایش بیش از حد خروجی یک فرکانس خاص ممکن است باعث ایجاد اعوجاج (یا "بریده شدن" در سیگنال صوتی دیجیتال شود). بنابراین، معمولاً بهتر است سطوح فرکانس‌ها را کاهش دهید و حجم کلی را افزایش دهید.
یک EQ پارامتریک به جای اسلایدر از دستگیره ها استفاده می کند. یک EQ نیمه پارامتریک به شما امکان می دهد فرکانس و بهره هر تنظیم را انتخاب کنید. یک اکولایزر کاملا پارامتریک به شما امکان می دهد فرکانس، بهره، و "Q" (یا عرض) هر تنظیم را تغییر دهید.
اکولایزرهای گرافیکی اغلب فرکانس های اطراف هر نوار لغزنده را به طور خودکار تنظیم می کنند، که "از بین می رود" فرکانس های اطراف را تقویت یا کاهش دهید. تنظیم "Q" یک EQ پارامتریک به شما امکان می دهد تا کنترل کنید که چقدر سریع تنظیم می شود. به عنوان مثال، یک Q باریک محدوده فرکانسی کوچکی را هدف قرار می دهد، مانند ضربه زدن به دام. یک Q گسترده، محدوده فرکانس وسیعی مانند بخش رشته را هدف قرار می دهد.
ماهیت بصری EQ های گرافیکی استفاده و درک آنها را آسان می کند. به عنوان مثال، یک EQ "صورت خندان" که پایین و اوج را افزایش می دهد و میانه ها را کاهش می دهد، به راحتی قابل تشخیص است. بسیاری از برنامه های صوتی مصرفی دارای اکولایزرهای گرافیکی هستند زیرا استفاده از آنها ساده است. اکولایزرهای کاملا پارامتریک رابط کاربری کمتری دارند، اما کنترل بیشتری بر روی هر تنظیم فرکانس ارائه می‌کنند. بنابراین، اکثر متخصصان صدا ترجیح می دهند با اکولایزرهای پارامتریک کار کنند.
انواع دیگر اکولایزرها شامل فیلترها و اکولایزرهای قفسه ای هستند. فیلترها مانند فیلترهای پایین گذر و بالا گذر به ترتیب فرکانس های پایین و بالا را خاموش می کنند. اینها برای حذف بیش از حد باس یا تریبل از سیگنال صوتی مفید هستند. EQ قفسه‌ای شبیه فیلترهای پایین یا بالاگذر است، اما می‌تواند فرکانس پایین یا بالا را نیز افزایش دهد.
توجه: بسیاری از EQهای نرم‌افزاری و سخت‌افزاری دارای تنظیمات "بای پس" هستند. این کلید روشن/خاموش روشی ساده برای جابه‌جایی بین صدای اصلی و سیگنال صوتی پردازش شده توسط اکولایزر فراهم می‌کند.
تعریف اکولایزر (Equalizer) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف اکولایزر (Equalizer) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.