در روزهای اولیه ایالات متحده، پیشگامان به غرب سفر کردند و ادعا کردند که زمین فدرال متعلق به خود است. این افراد را «متحصن» می نامیدند، زیرا آنها صرفاً با تصرف زمین ادعای حقوق خود را داشتند. در اواسط دهه 1800، در طول هجوم طلا در کالیفرنیا، سکونت نشینان به ویژه برجسته شدند و در سراسر سواحل غربی ساکن شدند.
در اوایل دهه 1990، هجوم طلای جدیدی آغاز شد، اما این بار این عجله برای < x>، به جای طلا. بسیاری از کاربران اولیه اینترنت ارزش بالقوه نام های دامنه برجسته را دیدند و شروع به ثبت نام نام دامنه (Domain Name) تا آنجا که می توانستند کردند. در طی چند سال، تقریباً تمام «دات کام» رایج ثبت شد. بسیاری از این نام های دامنه به جای استفاده برای وب سایت های قانونی، برای مقاصد سرمایه گذاری ثبت شده اند. این عمل به زودی به عنوان "سایبری اسکواتینگ" شناخته شد.
سایبرسکواترها ممکن است هر جایی از یک دامنه واحد تا چند هزار نام دامنه را داشته باشند. این «دامنه‌ها» که به آنها نیز گفته می‌شود، معمولاً نام‌های دامنه‌ای را ثبت می‌کنند که حاوی کلمات و عبارات محبوب هستند. نام‌های دامنه با مشخصات بالا ممکن است از طریق «تایپ‌های» دستی ترافیک ایجاد کنند یا به سادگی برای خریداران بالقوه جذاب باشند. برخی از دامنه‌ها که به آنها "typosquatters" می‌گویند، نام‌های دامنه‌ای را ثبت می‌کنند که مشابه وب‌سایت‌های معروف هستند، اما حاوی اشتباهات تایپی هستند. هدف این دامنه ها ایجاد ترافیک از طریق تایپ اشتباه دامنه (Domain) است. به طور کلی، مهاجمان سایبری به یکی از دو روش از نام دامنه خود سود می برند: 1) ایجاد کلیک های تبلیغاتی در صفحات پارک شده (وب سایت های تک صفحه ای)، یا 2) فروش دامنه ها با قیمت قابل توجهی به کسانی که علاقه مند به خرید آنها هستند.
در حالی که برخی از متجاوزان سایبری با فروش نام‌های دامنه با بهره بالا سودهای کلانی به دست آورده‌اند، برخی دیگر مجبور شده‌اند دامنه‌ها را به صاحبان قانونی واگذار کنند. قانون محافظت از مصرف کننده ضد سایبری (ACPA) در سال 1999 تصویب شد که به صاحبان نام های تجاری یا ثبت شده حقوق قانونی یک نام دامنه مرتبط را می دهد. به طور کلی، قانون می گوید که کاربران نمی توانند نام دامنه ای مشابه یا مشابه با نام یک نهاد شناخته شده را ثبت کنند. این امر مانع از اخاذی سایبری از کسب و کارها یا افراد با به دست آوردن یک نام دامنه خاص می شود.
در صورت بروز اختلاف بر سر نام دامنه، دو طرف می توانند پرونده را از طریق یک روند قانونی مطرح کنند. با این حال، از آنجایی که این یک فرآیند وقت گیر است، آدرس اینترنتی (URL) خط مشی حل اختلاف نام دامنه (UDRP) را توسعه داده است، که به صاحبان علامت تجاری وسیله ای ساده برای بازیابی نام دامنه از متجاوزان سایبری می دهد. در حالی که اشغالگران سایبری هنوز وجود دارند و امروزه نیز برجسته هستند، صاحبان قانونی نام‌های خاص اکنون راه آسان‌تری (و بسیار کم‌هزینه) برای دریافت نام‌های دامنه مورد نظر خود دارند.
تعریف اسکوتر سایبری (Cybersquatter) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف اسکوتر سایبری (Cybersquatter) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.