مخفف "حالت انتقال ناهمزمان" است. بیشتر مردم دستگاه‌های خودپرداز را به‌عنوان دستگاه‌های باجه خودکار می‌شناسند - آن جعبه‌های دوستانه‌ای که به شما امکان می‌دهند پول نقد را از حساب بانکی یا اعتباری خود برداشت کنید در حالی که هزینه اضافی مضحکی را برای خدمات از شما دریافت می‌کنند. اما در دنیای کامپیوتر، ATM معنای دیگری دارد. حالت انتقال ناهمزمان یک فناوری شبکه است که داده‌ها را در بسته‌ها یا سلول‌هایی با اندازه ثابت منتقل می‌کند.
ATM از سلول‌های 53 بایتی (5 بایت برای هدر آدرس و 48 بایت برای داده) استفاده می‌کند. این سلول های بسیار کوچک را می توان از طریق یک سوئیچ ATM (نه یک دستگاه باجه خودکار) به اندازه کافی سریع پردازش کرد تا سرعت انتقال داده بیش از 600 مگابیت در ثانیه را حفظ کند. این فناوری برای انتقال پرسرعت همه اشکال رسانه از گرافیک اولیه تا ویدیوی تمام حرکت طراحی شده است. از آنجایی که سلول‌ها بسیار کوچک هستند، تجهیزات ATM می‌توانند مقادیر زیادی داده را از طریق یک اتصال منتقل کنند و در عین حال اطمینان حاصل کنند که هیچ انتقالی تمام پهنای باند را اشغال نمی‌کند. همچنین به ارائه دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) اجازه می دهد تا پهنای باند محدودی را به هر مشتری اختصاص دهند. اگرچه این ممکن است برای مشتری یک نقطه ضعف به نظر برسد، اما در واقع کارایی اتصال اینترنت ISP را بهبود می‌بخشد و باعث می‌شود سرعت کلی اتصال برای همه سریع‌تر باشد.
تعریف حالت انتقال ناهمگام (ATM) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف حالت انتقال ناهمگام (ATM) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.