3G مجموعه ای از نسل سوم فناوری های داده سلولی است. نسل اول (1G) در سال 1982 معرفی شد، در حالی که نسل دوم فناوری های داده سلولی (2G) در اوایل دهه 1990 استاندارد شد. فن‌آوری‌های 3G در اوایل سال 2001 معرفی شدند، اما تا سال 2007 مورد استفاده گسترده قرار نگرفتند.
برای اینکه یک استاندارد انتقال داده سلولی به عنوان "3G" شناخته شود، باید مجموعه‌ای از مشخصات تعریف شده توسط مخابرات بین‌المللی را داشته باشد. اتحادیه، معروف به IMT-2000. به عنوان مثال، همه استانداردهای 3G باید حداکثر سرعت انتقال داده حداقل 2 مگابیت در ثانیه (Mbps) را ارائه دهند. با این حال، اکثر استانداردهای 3G، نرخ انتقال بسیار سریع‌تری را تا 14.4 مگابیت بر ثانیه ارائه می‌کنند.
در حالی که بسیاری از شرکت‌های تلفن همراه تلفن‌هایی را با "فناوری 3G" به بازار عرضه می‌کنند، هیچ استاندارد 3G واحدی وجود ندارد. در عوض، شرکت‌های مختلف از فناوری‌های خود برای دستیابی به نرخ‌های انتقال داده مشابه استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، AT&T از فناوری 3G مبتنی بر GSM استفاده می کند، در حالی که Verizon از فناوری مبتنی بر دسترسی چندگانه تقسیم کد (CDMA) استفاده می کند. علاوه بر این، شبکه‌های تلفن همراه خارج از ایالات متحده از استانداردهای مختلف مطابق با IMT-2000 برای دستیابی به سرعت انتقال داده 3G استفاده می‌کنند.
3G مقدم بر فورجی (4G)، نسل چهارم فناوری‌های داده سلولی است.
تعریف تری جی (3G) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف تری جی (3G) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.