مخفف "پروتکل پیکربندی میزبان پویا." DHCP یک پروتکل (Protocol) است که به طور خودکار یک آدرس آی پی (IP Address) منحصر به فرد را به هر دستگاهی که به شبکه (Network) متصل می شود اختصاص می دهد. با DHCP، نیازی به اختصاص دستی آدرس IP به دستگاه های جدید نیست. بنابراین، هیچ پیکربندی کاربر برای اتصال به یک شبکه مبتنی بر DHCP لازم نیست. به دلیل سهولت استفاده و پشتیبانی گسترده، DHCP پروتکل پیش فرض (Default) است که توسط اکثر روتر (Router) و تجهیزات شبکه مورد استفاده قرار میگیرد.
وقتی به یک شبکه متصل میشوید، دستگاه مشتری (Client) در نظر گرفته می شود و روتر سرور (Server) است. برای اتصال موفقیت آمیز به یک شبکه از طریق DHCP، مراحل زیر باید انجام شود.
وقتی به شبکه وصل می شوید DHCP در پس زمینه کار می کند، بنابراین شما به ندرت شاهد انجام هر یک از مراحل بالا خواهیم بود. مدت زمان اتصال از طریق DHCP به نوع روتر و اندازه شبکه بستگی دارد، اما معمولاً حدود سه تا ده ثانیه طول می کشد. DHCP برای هر دو اتصال سیمی (Wired) و بي سيم (Wireless) یکسان عمل میکند، به این معنی که رایانههای رومیزی، تبلتها و تلفنهای هوشمند میتوانند همزمان به یک شبکه مبتنی بر DHCP متصل شوند.
تعریف پروتکل پیکربندی میزبان پویا (DHCP) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف پروتکل پیکربندی میزبان پویا (DHCP) دارید یا میخواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.