حافظه پنهان که "cash" تلفظ می شود (نه "catch" یا "cashay")، اطلاعات اخیراً استفاده شده را ذخیره می کند تا در زمان بعدی بتوان به سرعت به آنها دسترسی داشت. کامپیوترها انواع مختلفی از حافظه پنهان را
برای کارآمدتر اجرا می کنند و در نتیجه عملکرد را بهبود می بخشند. انواع رایج کش ها عبارتند از مرورگر اینترنت (Web Browser) کش، حافظه پنهان دیسک، حافظه نهان حافظه (Memory) و حافظه نهان پردازنده (Processor).
کش مرورگر - بیشتر مرورگرهای وب داده های صفحه وب (Webpage) را با پیش فرض (Default) ذخیره می کنند. به عنوان مثال، هنگامی که از یک صفحه وب بازدید می کنید، مرورگر ممکن است زبان نشانه گذاری فرامتن (HTML)،
تصاویر و هر فایل ورق سبک آبشاری (CSS) یا جاوا اسکریپت (JavaScript) را که توسط صفحه ارجاع داده شده است را در حافظه پنهان نگه
دارد. وقتی صفحات دیگری را در سایت جستجو می کنید که از تصاویر مشابه، CSS یا جاوا اسکریپت استفاده می کنند، مرورگر شما مجبور نیست فایل ها را دوباره دانلود کند. درعوض، مرورگر به سادگی می‌تواند آنها را
از حافظه نهان که در هارد دیسک محلی شما ذخیره میشود، بارگیری کند.
حافظه پنهان - هنگامی که یک برنامه کاربردی (Application) در
حال اجرا است، ممکن است داده‌های خاصی را در حافظه پنهان ذخیره کند. حافظه سیستم یا حافظه دسترسی تصادفی (RAM). برای مثال، اگر روی یک پروژه
ویدیویی کار می‌کنید، ویرایشگر ویدیو ممکن است کلیپ‌های ویدیویی و آهنگ‌های صوتی خاصی را از هارد دیسک در RAM بارگذاری کند. از آنجایی که دسترسی به RAM بسیار سریعتر از یک هارد دیسک است، این امر باعث
کاهش تاخیر هنگام وارد کردن و ویرایش فایل ها می شود.
کش دیسک - اکثر درایو هارد دیسک (HDD) و درایو حالت جامد (SSD) شامل یک مقدار کمی از RAM که به عنوان کش دیسک عمل می کند.
یک کش معمولی دیسک برای یک هارد دیسک 1 ترابایت (Terabyte) 32 مگابایت (Megabyte) است، در حالی که یک هارد دیسک 2 ترابایتی ممکن است 64 مگابایت کش داشته باشد. این مقدار کم رم می
تواند تفاوت زیادی در عملکرد درایو ایجاد کند. به عنوان مثال، هنگامی که یک پوشه (Folder) را با تعداد زیادی فایل (File) باز می کنید، ممکن است ارجاعات به فایل ها به طور خودکار در حافظه پنهان دیسک ذخیره شوند. دفعه بعد که پوشه را باز می‌کنید،
لیست فایل‌ها ممکن است به‌جای اینکه چند ثانیه ظاهر شود، فوراً بارگیری شود.
حافظه پنهان پردازنده - حافظه‌های پنهان پردازنده حتی کوچک‌تر از حافظه پنهان دیسک هستند. این به این دلیل است که حافظه پنهان پردازنده حاوی بلوک های کوچکی از داده ها است، مانند دستورالعمل های
پرکاربرد، که می تواند به سرعت توسط واحد پردازش مرکزی (CPU)
قابل دسترسی باشد. پردازنده های مدرن اغلب حاوی یک کش L1 هستند که درست در کنار پردازنده قرار دارند و یک کش L2 که کمی دورتر است. حافظه نهان L1 کوچکترین است (حدود 64 کیلوبایت)، در حالی که کش L2 ممکن
است حدود 2 مگابایت اندازه داشته باشد. برخی از پردازنده های سطح بالا حتی دارای یک کش L3 هستند که بزرگتر از حافظه نهان L2 است. هنگامی که یک پردازنده به داده‌ها از حافظه پنهان سطح بالاتر دسترسی پیدا
می‌کند، ممکن است برای دفعه بعد برای دسترسی سریعتر، داده‌ها را به حافظه پنهان سطح پایین‌تر منتقل کند.
اکثر ذخیره‌سازی در پس‌زمینه انجام میشود، بنابراین شما حتی متوجه این اتفاق نمی شوید در واقع، تنها یکی از کش های بالا که می توانید کنترل کنید، کش مرورگر است. می‌توانید تنظیمات برگزیده مرورگر خود را
برای مشاهده تنظیمات حافظه پنهان باز کنید و اندازه حافظه پنهان مرورگر خود را تغییر دهید یا در صورت نیاز حافظه پنهان را خالی کنید.
تعریف حافظه پنهان (Cache) در این صفحه یک تعریف پایه نگاشته شده توسط تک بورد است. اگر مایل به ارجاع به این صفحه یا استناد به این تعریف هستید، با شرط درج لینک به این صفحه می توانید از این محتوا استفاده کنید.
هدف تک بورد توضیح اصطلاحات کامپیوتری به روشی است که به راحتی قابل درک باشد. ما برای سادگی و دقت با هر تعریفی که منتشر می کنیم تلاش می کنیم. اگر بازخوردی درباره تعریف حافظه پنهان (Cache) دارید یا می‌خواهید یک اصطلاح فنی جدید پیشنهاد کنید، لطفاً با ما تماس بگیرید.
آیا می خواهید اصطلاحات فنی بیشتری یاد بگیرید؟ در خبرنامه روزانه یا هفتگی مشترک شوید و شرایط و آزمون های ویژه را در ایمیل خود تحویل بگیرید.
